Το ότι δεν διεκδικώ εύσημα για την επιμέλειά μου δεν είναι κάτι καινούργιο. Αυτό, εξάλλου, το είχε διαπιστώσει ήδη προ δεκαετίας και πλέον η οξυδέρκεια του σεβαστού Πειθαρχικού (με την έννοια του υπάκοου, του πειθαρχημένου) Συμβουλίου του ένδοξου Υπουργείου Αηδίας Υγείας (κατ' ευφημισμό) και με υπερχειλή (σαν τον… δόλο μου!) αρετή και απαράμιλλη τόλμη (αρετή και τόλμη, ως γνωστόν, θέλει η Ελευθερία, ου μην αλλά και η… Αθηνά, η Αλεξάνδρα, η Μαρουσάνα…) το είχε αποτυπώσει στο λαμπρό πόρισμα της διενεργηθείσας ΕΔΕ (Επίορκη Διοικητική Εξέταση)
εις βάρος μου. Τι θυμήθηκα τώρα… Και γιατί; Για να πω απλώς ότι έφτιαξα μια γελοιογραφία σήμερα για να σχολιάσω ένα γεγονός, μια είδηση που εκκολάφθηκε(!) προ εξαημέρου. Σιγά τα λάχανα, δηλαδή…
 |
